Als Indonesiërs een
grap gemaakt hebben en iedereen daar net heel hard om heeft moeten
lachen, dan vertellen ze hem nog een keer. Net gemaakt die grap, en
dan moet ie nog een keer. Zo dus / Begitu.
Eerst dacht ik dat
mensen dat alleen voor mij deden, omdat ik immers niet zo snel van
begrip ben (ik ben meestal dan ook erg dankbaar dat een grap meerdere
keren wordt verteld), maar ze doen het ook als ze helemaal niet op me
letten, dus het gaat niet om mij.
Mijn reisgenoten uit
Java deden het, de mensen die ik leerde kennen op Flores deden het.
Hooggeschoold, laaggeschoold, maakt niet uit. Heb je iets grappigs of
opzienbarends gezegd en heeft iedereen daar smakelijk om gelachen,
dan vertel je het nog een keer. En dan wordt er nog eens smakelijk
gelachen en dan wordt ie misschien nog wel een derde keer verteld in
verkorte vorm. Zodat het gelach ook steeds korter kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten