Vandaag kwam ik Rina tegen. Ze werkt aan de front office van de Indonesische luchtvaartmaatschappij Garuda op het vliegveld van Yogya, en studeert daarnaast rechten. Ik fietste langs haar huis in het zilverstadje Kota Gedeh, dat intussen opgeslokt is door Yogya, maar nog wel een uurtje fietsen is van Bulaksumur. Ze stond met haar moeder en een buurvrouw te kletsen en ik vroeg de weg, maar wist het Indonesische woord voor zilver niet, en toen hielp ze me. We raakten in gesprek en ze vroeg me of ik het leuk vond als ze met me mee zou gaan. Dan kon zij haar Engels oefenen en ik mijn Indonesisch. Wat een goed idee! Joepie.
Ze had ook nog wel een fietsje, dus binnen vijf minuten reden we samen door Kota Gedeh. Ze bracht me naar de graven van de vorsten en naar de beste zilverwinkels waar ik hele mooie zilveren oorhangertjes heb gekocht. We konden prima met elkaar praten in een mengelmoes van Engels en Indonesisch. Heel gezellig. Ze hoefde geen geld, was niet uit op commissie, of iets anders. Het was gewoon gezellig en na afloop hebben we emailadressen uitgewisseld.
Een beeldimpressie van mijn fietstocht erheen (Yogya anno 2013) en de mooie plekjes in het stadje waar ze me bracht.
[Dorpstaferelen in de stad]
[Oude en hele grote waringinboom. Vergelijk met de tekening die boven mijn eettafel in Utrecht hangt.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten