Ik had behalve het Waterpaleis ook graag de vogeltjesmarkt
gezien. Maar die is niet meer waar ie de laatste keer was: naast het
Waterpaleis. De gids die me had rondgeleid wist er wel wat op. Wat als ik nou
eens bij hem achter op de brommer sprong. Dan reed ie me er zo heen. De markt
was 4 kilometer verderop.
Ondanks mijn overpeinzingen over het erotiserend oriëntalisme, wist ik dat het geen oneerbaar voorstel was. Hij is een keurige,
al wat oudere meneer, en naast een becak (fietstaxi), andong (paard en wagen),
heb je tegenwoordig ook de ojek: veel Yogyanezen verhuren het achteropje op hun
brommer. Het is veruit de meest efficiënte manier om je van A naar B te
begeven.
Dus ik sprong achterop. Jammer dat ik er geen foto van heb!
De gids (die ook geen naam heeft, want die gaf hij niet en ik durfde het niet
te vragen) was niet zo happig op foto’s. We scheurden door de straten, net als
op de fiets, maar dan sneller en minder vermoeiend. Binnen 10 minuten waren we
op de vogeltjesmarkt.
Er waren niet alleen vogels. Eigenlijk allerlei soorten dieren worden er verkocht. Uiltjes die tegen de tralies van hun kooitje vliegen in wanhopige pogingen weg te komen. Poezen die letterlijk tegen de wanden van hun kooi opkruipen uit frustratie. Hele zielige aapjes met kettingen om hun hals. Ik zet ze maar even niet op internet.
[Deze kleurtjes zijn levende kuikentjes die door elkaar heen krioelen. Heel erg mooi gezicht, maar ik wil niet weten wat voor verf daarvoor gebruikt is...]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten